ThE EnD: La despedida

8 06 2008

Se acaba el trimestre, se acaba la carrera, se acaba la asignatura… y como cualquier cosa que tiene un principio y un final, escribo esta entrada para comunicar el final del presente blog… con lo cual aquí se acaba nuestra aventura como blogueros, al menos en lo que respecta a la asignatura “Ensenyament de llengües” … quizás más tarde vuelva aquí para compartir más experiencias y seguir alimentándolo, quizás vuelva para revivir algunos momentos especiales, quizás vuelva para ampliar el apartado “Armenia – Hayastan”, quizás… quizás… quizás…

La verdad es que ha sido una experiencia única y se agradece haberla vivido antes de licenciarnos 🙂 … Creo que con esta asignatura todos hemos cambiado la idea que teníamos de enseñar lenguas y nos hemos replanteado las experiencias que habíamos vivido y todo lo que hay detrás de cada aprendizaje …

Gracias por todo,

Liana

ME RETRACTO DE TODO LO DICHO

Antes de despedirme
Tengo derecho a un último deseo:
Generoso lector
quema este libro
No representa lo que quise decir
A pesar de que fue escrito con sangre
No representa lo que quise decir.

Mi situación no puede ser más triste
Fui derrotado por mi propia sombra:
Las palabras se vengaron de mí.

Perdóname lector
Amistoso lector
Que no me pueda despedir de ti
Con un abrazo fiel:
Me despido de ti
con una triste sonrisa forzada.

Puede que yo no sea más que eso
pero oye mi última palabra:
Me retracto de todo lo dicho.
Con la mayor amargura del mundo
Me retracto de todo lo que he dicho.

(Nicanor Parra)

(Gustavo Adolfo Bécquer)


Acciones

Information

8 responses

10 06 2008
inma

neni!!! jolín, yo no quiero cerrar el blog!!! le voy a decir a Daniel que nos de «tasques» para todo el verano, jajjaa.

Jooo yo aun voy a alargarlo un poco más, no quiero despedirme tan pronto (ajjaa, hablo como si tuviera seguidores y todo, jaaja)

Oye, qtal inter?? ya te contaré ya, beso guapi!!

Y muy bonito blog, ya te lo dije 😉

inma

12 06 2008
Maialen

Hola Liana!
Gracias por tu comentario! Te tengo que decir que he «flipado» con la primera entrada de blog donde cuentas tus idas y venidas… pero debió ser difícil para ti no?

Te tengo que admitir que más de una vez he pensado en el origen de tu apellido…
«Egia» quiere decir «verdad» en euskara, y «zahar» es antiguo o viejo… mira, igual tus antepasados fueron vascos! 😉

Espero que te vaya bien el verano… y si acabas ya la carrera, FELICIDADES!

13 06 2008
Ester

¡Hola Liana!
Ha sido un placer leer todas tus experiencias y saber un poco más sobre tu ajetreada vida! Espero que seguir leyéndote, a pesar de que haya acabado la asignatura, y conocer más cosas de Armenia y de todas tus experiencias!

Un Beso!

13 06 2008
Irene

Qué solemne te ha quedado esta entrada Liana, con el poema y todo. Permíteme que baje el nivel de solemnidad, con un recuerdo de mis clases de literatura española de bachillerato: respecto al poema de Bécquer que se ve en la imagen, recuerdo que cuando nuestro profesor nos lo enseñó (el profe de los ceros rotundos y cósmicos, precisamente, si de casualidad te acuerdas de no sé qué entrada de mi blog… vaya, si no me acuerdo yo, al igual se acuerda alguien más jajaja) dijo «tu pupila azul ¿cuál es el problema ahí?» …. silencio sepulcral en la clase… «la pupila, almas de cántaro, la pupila no puede ser azul». Pobrecito… seguro que le estresábamos con nuestros silencios como respuesta a sus preguntas, pero es que imponía un poco responder, porque nunca sabías cuando te iba a dedicar uno de sus famosos «alma de cántaro», «cabeza de alcornoque» y derivados jajajaj

Bueno Lianeta, ahora ya sí, ya te he comentado todas la entradas (las de las tareas obligatorias, de las optativas aú nme falta alguna por comentar ;). Como no, ha sido muy divertido leerte (y ver las imágenes que colgabas jaja) y también muy interesante, porque realmente tienes unas batallitas para contar que no veas…

Espero poder seguir leyéndote aunque se haya acabado la asignatura. Quizás…

14 06 2008
mariacardona

Liana! Me ha gustado mucho tu blog (acabo de pasearme un ratito por aquí!).
Muy filosófica esta última entrada… ya se acaba todo (para unos sí, a otros nos quedan 3 meses aún); tanto que ya hemos hecho la cena y todo, que fue un éxito!
Te animo a seguir con el blog, seguro que sería la mar de interesante!

Un beso y nos vemos!

16 06 2008
Elena

¡Hola Liana!
Te he ido leyendo durante todo este tiempo, ¡me han encantado tu divagaciones sobre la enseñanza! Dentro de 2 semanas empiezo el mismo máster que tú, pero en otro lugar. Ya te explicaré, ¡es una pasada!
Mil besos y mucha suerte en tu vida, ahora que nos separamos
Elena

17 06 2008
Annabel

Liana!
com t’ho has currat, eh??? m’ha agradat molt el teu bloc! amb la primera entrada m’he emocionat i tot, savia que havies viscut a diversos llocs i tal, però deu n’hi do quin munt de llocs, escoles, llengües…
res, que felicitats per ser finalista i que hi hagi sort dijous! ens veiem per la uni.

(per cert, una gran nit la de dijous passat! espero les fotos eh? ;-p)

18 06 2008
inma

neni!!

ais, qué mona eres, jajja! seguro que no es para tanto!
nos vemos mañna! 🙂

y suerte, jijij!

Por cierto, aoa te mando un sms que te quiero pedir una cosa de inter.

Replica a inma Cancelar la respuesta